Dag 6 - Tot ziens
In tegenstelling tot wat de meeste van jullie denken, schrijf ik deze blog niet vanuit Duitsland, maar vanuit Nederland. En wel vanaf mijn eigen bank. En nee, dat is geen grap.
Mijn verhalen waren vrolijk, maar ik zelf niet. Ik heb mezelf de afgelopen dagen steeds weer opgepept en weer op de fiets gezet, maar gisteren was het klaar. In deze 5 dagen ben ik ongeveer hetzelfde aantal kilo’s kwijt geraakt. Als je dan doorrekent blijft er niet veel van mezelf over aan het einde van de 30 dagen.
Kwam dit dan onverwachts? Nee, voor mij niet. Ondanks mijn enthousiaste verhalen en voorbereiding, heb ik altijd twijfel gevoeld. Ik omschreef dat als spanning maar eigenlijk was het: ik wil dit eigenlijk niet, dit is niet voor mij.
Toen ik in Januari tot dit besluit kwam, was dat vooral uit onvrede met mijn leven. Was dit nu alles, vroeg ik mezelf regelmatig af? En toen ik eenmaal had geroepen dat ik ging werd er zo enthousiast gereageerd dat ik daar in mee ben gegaan. Die twijfel zou ik wel even wegfietsen en ik zou als herboren terugkomen. Dus heb ik besloten de twijfel niet uit te spreken en niet te delen, maar gewoon te gaan. De vraag is alleen voor wie ik dat deed? Voor mezelf of voor de ander? Voor de enthousiaste reacties en bewondering of voor mij? Ik heb me laten meeslepen en heb het simpele feit dat je jezelf gewoon overal mee naar toe neemt buiten beschouwing gelaten. De onvrede zit niet in mijn leven maar die zit in mij.
Heb ik spijt dat ik ben gegaan? Nee, want anders had ik mezelf altijd afgevraagd hoe het zou zijn geweest. En nu heb ik het antwoord: nee, dit is niet voor mij. En dat is okay. Had ik het anders aan willen pakken? In mijn voorbereiding wel: daarin had ik het hele verhaal moeten vertellen, dat was wel zo eerlijk geweest. Het is iets dat niet voor het eerst gebeurd. Dat ik ervoor kies om alleen de mooie kant te laten zien. Dat ik ervoor kies om niet eerlijk te zijn. Daarmee neem ik mezelf niet serieus en de mensen om mij heen ook niet. Iets waar ik niet trots op ben. En dus iets om mee aan de slag te gaan.
Dankjulliewel voor jullie enthousiaste reacties en het meeleven. Zonder weet ik niet of ik überhaupt tot dag 5 zou zijn gekomen. Mijn reisblog houdt hier op en ik ga verder met mijn ‘gewone leven’.
lieve groeten, Annelies
Dikke kusss😘
Nu goed naar jezelf blijven luisteren … mooie les uit dit avontuur toch 😀
Wat een avontuur...! Hoe kort ook, je hebt het gedaan! En je hebt nu de keus gemaakt voor jezelf. Dus hoe mooi is dat! Ben net zo trots op je nu als wanneer je langer was doorgefietst. En trouwens... Elke keus is perfect. Dus ook het fietsen met twijfel.
Hopelijk kan je met liefde hiernaar terugkijken, inclusief heel veel liefde voor jezelf.
Dit is inderdaad een berichtje uit onverwachte hoek….maar wat goed dat je de beslissing hebt genomen om jezelf te beschermen. Als de fysieke en mentale ervaringen, en resultaten zover afwijken van je eerder bedachte belevenissen en doelen kan je beter stoppen. Daar is niets mis mee. Je hebt jezelf in bescherming genomen door te stoppen en daar is soms meer kracht voor nodig dan doorgaan, helemaal als er zoveel mensen meelezen. Respect ✊
Daarnaast geef je aan niet trots te zijn op het feit dat je niet altijd eerlijk bent tegen jezelf en tegen anderen over jezelf………geloof me…bijna niemand is en kan 💯% eerlijk tegenover zichzelf zijn, laat staan tegenover anderen. Dat laat ons brein niet zomaar toe! Ons brein (van iedereen) wil graag dat we overleven, leuk gevonden worden, ons laten zien wie we kunnen zijn en nog veel meer moois. Wat ons brein niet goed uitlegt is hoe we dat moeten doen….dat moeten we zelf maar uitzoeken…..
Ik zou hartstikke trots zijn op jezelf, je hebt weer een ‘uienschil’ van je brein weten te verwijderen. Je kan hierdoor een laagje dieper in je eigen brein ‘kijken’. Zolang je hier mee doorgaat kom je vanzelf verder in het leven.
Graag praat ik na mijn vakantie tijdens een gezellig kopje koffie verder over ons brein en wil ik graag mijn ‘brein’ ervaringen met je delen.
Veel liefs en tot snel,
Guike
Vervelend om te horen, maar een onwijs dapper besluit. Wees eerlijk naar jezelf.
Kom je bij mij langs in de prachtige bossen. Daar kan je ook prima fietsen!
Een goed besluit om naar jezelf te luisteren. Een mooie ervaring rijker en de bevestiging dat dit het niet is wat je wilt.
Respect voor je dat dit met ons hebt willen delen.
Ga iets doen waar je wel gelukkig van wordt, naast je onderdompelen in je werk.
Succes en liefs
Ruud